Opowieści wigilijne w radio Lublin.
O zwyczajach adwentowych i bożonarodzeniowych opowiadały członkinie zespołu „Jarzębina” oraz dziecięcy zespół „Wisienki”. Oba zespoły pod kierownictwem Ireny Krawiec gościły 7 grudnia 2018 roku w Ośrodku Kultury w Kocudzy Drugiej – redaktor Bogumiłę Nowicką. Słuchacze usłyszeli jak to u nas w Kocudzy ponad pół wieku przygotowywano się w okresie adwentowym i do wigilii. Cieszy nas, że są przekazywane tradycje z pokolenia na pokolenie. Dowodem tego jest, iż dziewczynki z zespołu „Wisienki” bardzo ciekawe opowiadały o swoich przygotowaniach do świąt, jak wykonują ozdoby choinkowe, jak włączają się do różnego rodzaju zajęć przed świątecznych i jak pomagają mamie przy wypiekach. Podsumowaniem była zaśpiewana kolęda życząca w gwarze ,,kocudzkiej”. Pani Janina z nostalgią wspominała przygotowania swoich braci do Herodów: – U nas w domu w okresie Adwentu spotykały się grupy młodzieży, które uczyły się tekstów oraz melodii kolęd i pastorałek, by w czasie świątecznym móc kolędować z grupą po swojej wsi i okolicznych wioskach. Uzbierane pieniądze przeznaczali na ufundowanie kapliczki czy chorągwi do kościoła. Natomiast kobiety zajmowały się porządkowaniem domów oraz ich dekorowaniem. Wieczorami w wybranej chałupie kobiety przędły len, darły pierze, a przede wszystkim dużo się modlono (gorzkie żale, droga krzyżowa), gdyż mieli daleko do kościoła.
Oprócz nagrań radiowych w naszej placówce kulturalnej, odbyły się również 2 audycje w Radio Lublin (styczeń – 2019), gdzie członkinie zespołu ,,Jarzębina” wraz z Kamilą Strykowską – dyrektor GBPiOK opowiedziały o dawnych zwyczajach i przepowiedniach bożonarodzeniowych. Na zakończenie zaprezentowano kolędy z pierwszej płyty zespołu pt. ,,Od Kocudzy do Betlejem”.
Przeciwwagą dla zanikających tradycji i obyczajów są różnego rodzaju inicjatywy podejmowane przez zespół ,,Jarzębina”, który prowadzi warsztaty śpiewu, pieśni archaicznych, kolęd i pastorałek. Staram się łączyć oba zespoły ze sobą do różnych przedsięwzięć, ażeby w młodych umysłach zaszczepić chęć słuchania i zapamiętywania o pięknych i bogatych tradycjach (jakże już ulotnych), i żeby później one opowiadały swoim dzieciom jak to dawniej bywało.
tekst: I. Krawiec